Het is vaak anders dan je had gedacht.

De praktijk van restauratie en renovatie is weerbarstig.

Op 14 mei 2017 startte de bouwwerkzaamheden om DOMUSDELA te realiseren. Iedereen wist dat er nog een lange weg te gaan was, voordat de deuren weer open konden. Op de onvermijdelijke vraag wanneer dat zou zijn, was het antwoord: november 2019. Om dat te halen waren er maandenlang tussen honderdvijftig en tweehonderd metselaars, timmerlieden, loodgieters, dakdekkers en andere vakspecialisten van bouwbedrijf Van de Ven uit Veghel aan het werk. Van het begin tot het einde was de projectleiding in handen van Herman Hooijmans. Een echte Veghelaar, die op PSV na, weinig met Eindhoven had. Nu is daar DOMUSDELA bijgekomen.

Anders dan je verwachtte

Gepassioneerd praat Hooijmans over de bouwwerkzaamheden aan de Paterskerk, het Augustianium en de Studentenkapel. “Ik heb een voorliefde voor oude gebouwen. Als je bezig bent, dan kun je worden verrast door wat iemand voor je heeft bedacht. De dingen zijn vaak anders dan je verwachtte. Het vraagt meer van ons dan tekeningen lezen, bestek afprijzen en bouwen. Soms was er veel creativiteit nodig om ter plekke een goede oplossing te zoeken omdat wat er was bedacht niet kon. Vaak deden we dat Dat deden we samen met de architect en de opdrachtgever. Maatwerk dus.”

Jezusbeeld

Er waren verschillende specialisten nodig om de klus te klaren. Bijvoorbeeld voor de restauratie van de torenspits. “Er zijn maar een aantal leidekkers in Nederland en dat geldt ook voor dakdekkers die met lood- en zink om kunnen gaan. Mooi werk. Ik ben blij dat we de toren helemaal hebben kunnen restaureren. Die heeft helemaal in de steigers gestaan. Alles boven het metselwerk is gerestaureerd, behalve het Jezusbeeld. Dat was nog goed. Hij is ook niet schoongemaakt of opgepoetst. Als je alles schoon maakt dan haal je de toplaag eraf en dat betekent binnen de kortst mogelijke tijd dat de laag vervuiling nog dikker is dan die je eraf hebt gehaald. Uiteindelijk is besloten om er niets aan te doen.”

Het geheel klopt

Hooijmans is tevreden over het resultaat. “Aanvankelijk had ik wel wat meer van het oude zichtbaar willen houden in de knoop. Maar nu het af is zie ik dat het geheel klopt. Ja, daar heb je echt een architect voor nodig. Natuurlijk vind ik de oude kerkmuur die we tijdens de werkzaamheden in het Augustianium aantroffen heel leuk, maar dat is een cadeautje, daar hebben we niets voor hoeven te doen. Het spannendste vond ik de Knoop. Dit stuk nieuwbouw moest worden ingepast tussen de gebouwen die er al stonden. Alles was 3D ingemeten, maar de praktijk was een stuk weerbarstiger. Maar we zijn er uitgekomen en ik vind het goed gelukt! Ook mooi vind ik het altaar op zijn nieuwe plek. Voor we er aan begonnen dacht ik dat het ‘kermis’ zou worden, ‘neppig’. Maar als je nu op de vide staat dan zie je dat het altaar in het totaal past, ook al weet je dat die daar niet hoort. Je kunt er heel dichtbij komen. Dat is een bijzondere ervaring. Het is een bezoekje aan de vide waard. Niet veel mensen zullen ooi eerder zo dicht bij een altaar zijn geweest."

Oude pannetjes

De favoriete plek van Hooijmans is opmerkelijk genoeg buiten. “Er zijn zo veel plekken waar ik tijdens de bouw iets bijzonders mee kreeg. Maar als ik moet kiezen dan kies ik het binnenplein. Als je daar staat met de rug naar de kapel dan zie je van alles. Je ziet het oude gesloten klooster met zijn geborgenheid, dan het plein dat het geheel weer openmaakt en boven de Knoop steekt de torenspits met het Jezusbeeld uit. Het strakke van de Knoop en de nieuwe bestrating doet iets bijzonders met de oude pannetjes en oorspronkelijk kleuren die weer fris zijn. Oud en nieuw bij elkaar. Dat vind ik heel bijzonder. En dan zie ik de jongens nog zitten op de trap van de achteringang van de kapel en ik vroeg me altijd af of zij de gelaagdheid ook bewust zo zagen. Of zaten ze er alleen boterhammetjes te eten en koffie te drinken. Ik weet het niet, maar ik vind het wel het leukste plekje.”